من از دوره دبستان و راهنمایی خود بیشترین خاطره ای که دارم تنبیه با خط کش یا لوله آب است، و خاطره ام از روز اول مدرسه کشیده از مدیر مدرسه، و از همان روزها از درس و مدرسه بدم می آید اما باید بگویم از دوره دبیرستان ورق برگشت به خاطر هیکل درشتم اگر درس هم نمی خواندم و کار بدی هم می کردم تنبیه بدنی در کار نبود (خدا پدر ترس را بیامرزد) باید بگویم امروز که دوره کارشناسی ارشد را می گذرانم از درس و مدرسه (دانشگاه) بدم می آید. یک کتاب را که بارها با علاقه خوانده ام وقتی می خواهم همان کتاب را برای امتحان بخوانم گویا می خواهند جانم را بگیرند نمی دانم اما فکر می کنم به خاطر همان روز اول مدرسه است.یک نکته هم بگویم: من دانشجوی بدی نیستم و تا حالا که فقط در س پایان نامه باقی مانده معدلم 18 است.
اما امروز از تنبیه بدنی در دانشگاه خبری نیست اما به جای آن برخی از اساتید از حربه نمره بر علیه دانشجویان استفاده می کنند که دانشجویی را فقط به خاطر اینکه نظرش با لستاد یکی نیست یا استاد از او خوشش نمی آید و ... نمره نمی دهد یا کم تر از حقش می دهد.
استادی در دانشگاه داریم که در اول انقلاب با سهمیه و بورس به خارج از کشور رفته و بعد با مدرکی بازگشته و سر کلاس جز تحقیر و مسخره کردن و داد زدن بر سر دانشجویان کاری بلد نیست دو ترم پیش در درسی که با ایشان داشتم نمره 13 گرفتم در حالی که حقم حداقل 18 یا 19 بود فقط به خاطر اینکه یک جا گفتم من نظر شما را قبول ندارم. اما این ترم در درسی دیگر نمره 20 گرفتم در حالی که حقم حداکثر نمره 15 بود به خاطر اینکه این ترم هر چه گفت و هر چه تحقیر کرد سرم را پایین انداختم و هیچ نگفتم.
این ترم تعداد بسیاری از بچه ها درسشان را با این استاد افتادند که تقریباً همه از دانشجویان خوب دانشکده ما بودند و دلیلش رفتن پیش رئیس دانشکده و اعتراض به رفتار توهین آمیز ایشان بود.
سوال من این است چگونه یک معلم به خود اجازه می دهد نمره فردی را به خاطر مسائل جانبی کم کند آیا این درست است که به جای تنبیه بدنی از حربه نمره که باعث فشار روحی و ضربه به آینده فرد می شود استفاده کند. به نظر من معلمین ما عوض نشده اند فقط به جای تنبیه بدنی از تنبیه روحی استفاده می کنند.
سه نکته:
1- منظور این نوشتار همه معلمین نیست اما تعداد زیادی (تاکید می کنم تعداد بسیاری) از آنهاست.
2- به نظر من استاد و معلم، دانش آموز و دانشجو فرقی با هم ندارند فقط مقطع کارشان و تحصیلشان با هم تفاوت دارد.
3- من از دید یک دانش آموز این گفتار را نوشتم از شهربانوی عزیز خواهش می کنم از دید یک معلم به این مسئله بپردازد.
اما امروز از تنبیه بدنی در دانشگاه خبری نیست اما به جای آن برخی از اساتید از حربه نمره بر علیه دانشجویان استفاده می کنند که دانشجویی را فقط به خاطر اینکه نظرش با لستاد یکی نیست یا استاد از او خوشش نمی آید و ... نمره نمی دهد یا کم تر از حقش می دهد.
استادی در دانشگاه داریم که در اول انقلاب با سهمیه و بورس به خارج از کشور رفته و بعد با مدرکی بازگشته و سر کلاس جز تحقیر و مسخره کردن و داد زدن بر سر دانشجویان کاری بلد نیست دو ترم پیش در درسی که با ایشان داشتم نمره 13 گرفتم در حالی که حقم حداقل 18 یا 19 بود فقط به خاطر اینکه یک جا گفتم من نظر شما را قبول ندارم. اما این ترم در درسی دیگر نمره 20 گرفتم در حالی که حقم حداکثر نمره 15 بود به خاطر اینکه این ترم هر چه گفت و هر چه تحقیر کرد سرم را پایین انداختم و هیچ نگفتم.
این ترم تعداد بسیاری از بچه ها درسشان را با این استاد افتادند که تقریباً همه از دانشجویان خوب دانشکده ما بودند و دلیلش رفتن پیش رئیس دانشکده و اعتراض به رفتار توهین آمیز ایشان بود.
سوال من این است چگونه یک معلم به خود اجازه می دهد نمره فردی را به خاطر مسائل جانبی کم کند آیا این درست است که به جای تنبیه بدنی از حربه نمره که باعث فشار روحی و ضربه به آینده فرد می شود استفاده کند. به نظر من معلمین ما عوض نشده اند فقط به جای تنبیه بدنی از تنبیه روحی استفاده می کنند.
سه نکته:
1- منظور این نوشتار همه معلمین نیست اما تعداد زیادی (تاکید می کنم تعداد بسیاری) از آنهاست.
2- به نظر من استاد و معلم، دانش آموز و دانشجو فرقی با هم ندارند فقط مقطع کارشان و تحصیلشان با هم تفاوت دارد.
3- من از دید یک دانش آموز این گفتار را نوشتم از شهربانوی عزیز خواهش می کنم از دید یک معلم به این مسئله بپردازد.
